เมื่อเรานึกถึง "การรักษาภาวะตาบอด" เรามักจะนึกถึงการฟื้นฟูความรู้สึกที่สูญเสียไปเช่น ด้วยเทคโนโลยีเสริมการมองเห็น ตาไบโอนิก หรือการบำบัดด้วยยีน เนื่องจากเรามักจะรักษาความรู้สึกที่บกพร่องโดยเน้นที่อวัยวะรับความรู้สึกที่เสียหาย แต่ในขณะที่ตาของเราส่งข้อมูลทางประสาทสัมผัส โดยการเปลี่ยนแสงเป็นแรงกระตุ้นทางไฟฟ้าที่สมองของเราสามารถใช้ได้ การรับรู้ทาง สายตา ส่วนใหญ่ เกิด ขึ้นในสมอง การรับรู้ของวัตถุที่มองเห็นได้ เช่น ถ้วยกาแฟ ถูกสร้างขึ้นในระดับลำดับชั้น ที่แตกต่างกัน ในคอร์เทกซ์การมองเห็นของสมองของเรา คุณลักษณะสองมิติที่เรียบง่าย เช่น ขอบและสี รวมกันเป็นรูปทรงที่ซับซ้อนมากขึ้น ซึ่งจะรวมกันเป็นการรับรู้ของวัตถุทั้งหมด เช่น ถ้วยกาแฟของเรา ในระดับต่างๆ เหล่านี้ ประสบการณ์ด้านภาพและไม่ใช่ภาพก่อนหน้านี้ของเรามีอิทธิพลอย่างมากต่อวิธีที่เรารับรู้วัตถุขั้นสุดท้าย