ในเดือนพฤษภาคม 2020 หลุมเล็กๆ ที่เล็กกว่ารัฐโรดไอแลนด์เปิดขึ้นเล็กน้อยในพื้นที่ Last Ice Area เป็นเวลาสองสัปดาห์ ซึ่งเป็นพื้นที่น้ำแข็งในทะเลทางเหนือของกรีนแลนด์และเกาะเอลส์เมียร์ที่มีพื้นที่เป็นล้านตารางกิโลเมตร ซึ่งคาดว่าจะเป็นที่ลี้ภัยสุดท้ายของ น้ำแข็งในอาร์กติกที่ร้อนขึ้นอย่างรวดเร็ว

polynya เป็นกลุ่มแรกที่ได้รับการระบุในส่วนนี้ของ Last Ice Area ตามการศึกษาใหม่ที่มีรายละเอียดการค้นพบใน AGU Journal Geophysical Research Lettersซึ่งตีพิมพ์รายงานรูปแบบสั้นที่มีผลกระทบสูงโดยมีผลทันทีที่ครอบคลุมทั้งหมด วิทยาศาสตร์โลกและอวกาศ

การก่อตัวของ polynya นั้นไม่ปกติเนื่องจากตั้งอยู่นอกชายฝั่งของเกาะ Ellesmere ซึ่งน้ำแข็งหนาถึงห้าเมตร

“ไม่มีใครเคยเห็น polynya ในบริเวณนี้มาก่อน ทางเหนือของเกาะ Ellesmere ยากที่จะเคลื่อนน้ำแข็งไปรอบๆ หรือละลายน้ำแข็งเพียงเพราะมันหนา และมีค่อนข้างน้อย ดังนั้น โดยทั่วไปแล้วเราจะไม่เห็น polynyas ก่อตัวใน ภูมิภาคนั้นมาก่อน” เคนท์ มัวร์ นักวิจัยด้านอาร์กติกจากมหาวิทยาลัยโทรอนโต-มิสซิสซอกา ซึ่งเป็นผู้เขียนหลักในการศึกษากล่าว

โพลินยาเซอร์ไพรส์ก่อตัวขึ้นในระหว่างสภาวะลมแรงในแอนตี้ไซโคลนที่เอ้อระเหย หรือพายุความกดอากาศสูงที่มีลมแรงสูงซึ่งหมุนตามเข็มนาฬิกา มัวร์พบ เขารวบรวมภาพถ่ายน้ำแข็งทะเลและข้อมูลบรรยากาศมาหลายทศวรรษ และพบว่าโพลิเนียก่อตัวขึ้นที่นั่นอย่างน้อยสองครั้งก่อนหน้านี้ ภายใต้สภาวะที่คล้ายคลึงกันในปี 2547 และ 2531 แต่ไม่มีใครสังเกตเห็น

David Babb นักวิจัยน้ำแข็งในทะเลแห่งมหาวิทยาลัยแมนิโทบาซึ่งไม่ได้มีส่วนร่วมในการศึกษากล่าวว่าสภาพลมที่รุนแรงทำให้เกิดช่องว่างโดยการผลักน้ำแข็งออกไปซึ่งเป็นเรื่องปกติ แต่เป็นเรื่องปกติที่น้ำแข็งในทะเลที่มีความหนาเท่ากับพื้นที่น้ำแข็งสุดท้ายจะถูกพัดไปรอบๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอยู่ไกลจากชายฝั่งที่ลมมักจะอ่อนกว่าใกล้ชายฝั่ง เขากล่าว

การศึกษาใหม่แสดงให้เห็นว่าภูมิภาคนี้อาจไม่ยืดหยุ่นต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศอย่างที่คิดไว้ก่อนหน้านี้

"การก่อตัวของโพลินยาในพื้นที่นั้นน่าสนใจมาก มันเหมือนกับรอยร้าวในโล่ของน้ำแข็งที่ปกคลุมแข็งนี้ ซึ่งโดยทั่วไปแล้วจะมีอยู่ในบริเวณนั้น ดังนั้นสิ่งนี้จึงเกิดขึ้นจริง ๆ ด้วย เป็นการเน้นย้ำว่าอาร์กติกกำลังเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร ” แบ็บกล่าว

ด้วยน้ำแข็งอาร์กติกที่บางลงทุกปี โพลิเนียสสามารถก่อตัวขึ้นได้บ่อยขึ้น ทำให้เกิดการย้อนกลับของการสูญเสียน้ำแข็ง

"สิ่งที่ทำให้น้ำแข็งบางลงคือการเคลื่อนย้ายไปมาได้ง่ายกว่า เมื่อน้ำแข็งบางลง การสร้างโพลิเนียเหล่านี้โดยใช้แรงกดน้อยกว่าจะง่ายกว่า จึงมีหลักฐานบางอย่างที่แสดงว่าโพลิเนียเหล่านี้อาจกลายเป็นเรื่องธรรมดาหรือมีขนาดใหญ่กว่า พวกเขาอยู่ในอดีต” มัวร์กล่าว และอุณหภูมิที่อุ่นขึ้นหมายความว่าน้ำแข็งที่หายไปไม่น่าจะถูกแทนที่

รอยร้าวในชุดเกราะอาร์กติก

Polynyas ก่อตัวขึ้นโดยหลักผ่านสองวิธี: น้ำแข็งถูกเป่าออกจากบริเวณนั้นหรือละลายกลายเป็นรู พวกมันมักจะก่อตัวขึ้นในตำแหน่งเดียวกันทุกปีและมักจะเติบโตใกล้ชายฝั่ง ซึ่งภูมิประเทศสามารถพัดพาลมไปตามชายฝั่งพัดอย่างต่อเนื่องในจุดเดียวกัน

Polynyas ไม่ได้เลวร้ายเสมอไปสำหรับระบบนิเวศในท้องถิ่นในช่วงเวลาสั้นๆ น้ำแข็งที่ปกคลุมไปด้วยหิมะไม่ให้แสงส่องลงไปในน้ำที่อยู่ข้างใต้มากนัก เป็นการจำกัดการสังเคราะห์แสงที่จะเกิดขึ้นได้ และทำให้ผลผลิตช้าลงในห่วงโซ่อาหาร เมื่อส่วนน้ำแข็ง ระบบนิเวศก็เอื้ออำนวย

"เมื่อน้ำแข็งในทะเลอยู่รอบๆ ก็เหมือนทะเลทราย แต่เมื่อคุณได้พื้นที่เปิดโล่ง ทันใดนั้น กิจกรรมทุกประเภทก็เกิดขึ้นได้ นกทะเลไปที่นั่นเพื่อให้อาหาร เช่นเดียวกับหมีขั้วโลกและแมวน้ำ พวกมันน่าทึ่งมาก ภูมิภาคที่มีประสิทธิผล” มัวร์กล่าว การเพิ่มใยอาหารนั้นในอดีตกรองถึงประชากรชาวเอสกิโมในท้องถิ่นที่ตามล่าในโพลิเนียสตาม Babb

แต่การส่งเสริมในระยะสั้นสำหรับระบบนิเวศในท้องถิ่นไม่ได้มีค่ามากกว่าความเสียหายในระยะยาวและไม่สามารถย้อนกลับได้ของการสูญเสียน้ำแข็งในทะเล

“มีช่วงหนึ่งที่ถ้าเราเริ่มสูญเสียน้ำแข็ง อาจจะมีกำไรสุทธิเพราะมันจะให้ผลผลิตมากกว่า แต่ในระยะยาว เมื่อน้ำแข็งละลายและเคลื่อนตัวออกนอกชายฝั่งและสายพันธุ์เช่นวอลรัสและนกทะเลไม่สามารถเข้าถึงได้ เราสูญเสียผลประโยชน์นั้นไป และในที่สุด มันก็จะอบอุ่นจนสปีชีส์ไม่สามารถอยู่รอดได้” มัวร์กล่าวjokergame สล็อตออนไลน์