การระบาดของโรค คือ การเกิดโรคมากเกินปกติในชุมชน พื้นที่ทางภูมิศาสตร์ หรือฤดูกาลที่กำหนด การระบาดรักษาได้ด้วยสารติดเชื้อที่แพร่กระจายโดยตรงจากคนสู่คน จากการสัมผัสกับแหล่งกักเก็บสัตว์หรือแหล่งสิ่งแวดล้อมอื่น ๆ หรือผ่านทางแมลงหรือสัตว์พาหะ พฤติกรรมของมนุษย์มีส่วนทำให้เกิดการแพร่กระจายดังกล่าวเกือบทุกครั้ง การตรวจหาและการรายงานเหตุการณ์ดังกล่าวแต่เนิ่นๆ มีความสำคัญอย่างยิ่งในการลดผลกระทบด้านลบทางสังคมและเศรษฐกิจให้เหลือน้อยที่สุด การเกิดโรค ที่มีแนวโน้มการแพร่ระบาด รวมทั้งโรคอุบัติใหม่และโรคอุบัติซ้ำถือเป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดต่อความมั่นคงด้านสาธารณสุข และการหยุดชะงักของการพัฒนาทางสังคมและเศรษฐกิจของประเทศในภูมิภาคเมดิเตอร์เรเนียนตะวันออก ในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา ภูมิภาคนี้ได้เห็นการเพิ่มจำนวนของการระบาดและการแพร่ระบาดของโรคที่เกิดจากโรคอุบัติใหม่และอุบัติซ้ำ เช่น ไข้เลือดออกอัลเคอร์มา ชิคุนกุนยา อหิวาตกโรค ไข้เลือดออก ไข้หวัดใหญ่ A/H5N1 การระบาดใหญ่ของ A/H1N1 (2009) และไข้ Rift Valley และอื่น ๆ สถานการณ์นี้รุนแรงขึ้นจากวิกฤตด้านมนุษยธรรมทั้งเฉียบพลันและเรื้อรังในหลายประเทศในภูมิภาคนี้