การขนส่งระบบรางเบา , ระบบรางที่มักจะขับเคลื่อนด้วยสายไฟฟ้าเหนือศีรษะ และใช้สำหรับการขนส่ง ในท้องถิ่นที่มีความจุปานกลาง ในเขตเมืองใหญ่ ยานพาหนะรางเบา (LRV) เป็นผลพลอยได้ทางเทคโนโลยีของรถราง (รถราง). เส้นทาง รถไฟฟ้ารางเบาแยกออกจากการจราจรบนถนนมากกว่าทางเชื่อม (โดยเฉพาะในเขตเมืองที่มีการจราจรคับคั่ง ) แต่น้อยกว่า เส้นทางรถไฟฟ้า (รถไฟขนาดใหญ่) ดู ขนส่งมวลชน รถรางหรือเรียกอีกอย่างว่ารถรางหรือ รถ เข็น ยานพาหนะที่วิ่งบนรางที่วางอยู่ตามท้องถนน มักจะทำงานเป็นหน่วยเดียวและมักจะขับเคลื่อนด้วยมอเตอร์ไฟฟ้า รถรางในยุคแรกนั้นใช้ม้าลากหรือไม่ก็ใช้พลังงานจากแบตเตอรี่ สำรอง ที่มีราคาแพงและไม่มีประสิทธิภาพ ในปี 1834โทมัส ดาเวนพอร์ตช่างตีเหล็กจากแบรนดอน รัฐเวอร์มอนต์ สหรัฐอเมริกา ได้สร้างมอเตอร์ไฟฟ้าขนาดเล็กที่ใช้พลังงานจากแบตเตอรี่และใช้มันควบคุมรถขนาดเล็กในเส้นทางสั้นๆ ในปี พ.ศ. 2403 รถไฟใต้ดิน GF Train ของชาวอเมริกันได้เปิดให้บริการสามสายในลอนดอนและอีกหนึ่งสายในเบอร์เกนเฮด ระบบนี้เรียกว่ารถรางในบริเตนและก่อตั้งขึ้นที่ซัลฟอร์ดในปี พ.ศ. 2405 และลิเวอร์พูลในปี พ.ศ. 2408 การประดิษฐ์ไดนาโม (เครื่องกำเนิดไฟฟ้า) นำไปสู่การใช้กำลังส่งโดยใช้สายไฟเหนือศีรษะไปยังรางรถราง ซึ่งต่อมาแพร่หลายในอังกฤษยุโรปและสหรัฐอเมริกา .