อาร์มสตรองลาออกจากองค์การนาซาในปี 2514 หลังจากอพอลโล 11เขาหลีกหนีจากการเป็นบุคคลสาธารณะและจำกัดตัวเองอยู่แต่เพียงด้านวิชาการและวิชาชีพ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2514 ถึง พ.ศ. 2522 เขาเป็นศาสตราจารย์ด้านวิศวกรรมการบินและอวกาศที่มหาวิทยาลัยซินซินนาติ(โอไฮโอ). หลังจากปี พ.ศ. 2522 อาร์มสตรองดำรงตำแหน่งประธานหรือผู้อำนวยการของบริษัทหลายแห่ง ซึ่งรวมถึงบริษัทเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์สำหรับการบินตั้งแต่ปี พ.ศ. 2525 ถึง พ.ศ. 2535 และบริษัท AIL Systems (ต่อมาคือ EDO Corporation) ซึ่งเป็นผู้ผลิตอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์สำหรับกองทัพตั้งแต่ปี นักบินอวกาศ พ.ศ. 2520 จนกระทั่งเกษียณอายุในปี พ.ศ. 2545 นอกจากนี้เขายังดำรงตำแหน่งในคณะกรรมาธิการอวกาศแห่งชาติ (NCOS) ซึ่งเป็นคณะกรรมการที่รับผิดชอบในการกำหนดเป้าหมายของโครงการอวกาศ และในคณะกรรมาธิการประธานาธิบดีเกี่ยวกับอุบัติเหตุกระสวยอวกาศชาเลนเจอร์ ซึ่งเป็นกลุ่มที่ได้รับการแต่งตั้งในปี พ.ศ. 2529 เพื่อวิเคราะห์ความล้มเหลวด้านความปลอดภัยในภัยพิบัติยานชาเลนเจอร์ . เขาได้รับรางวัลเหรียญแห่งอิสรภาพของประธานาธิบดีในปี พ.ศ. 2512 เหรียญเกียรติยศ ด้านอวกาศของรัฐสภา ในปี พ.ศ. 2521 และเหรียญทองรัฐสภาในปี พ.ศ. 2552