เป็นเรื่องง่ายที่จะแสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์เกิดขึ้นในชีวิตประจำวันได้อย่างไร ลองนึกภาพว่าในแต่ละวันของเดือนที่คุณส่งเพื่อนสองคนของคุณ อลิซและบ็อบ เครื่องจักรของเล่นชุดละสองคนไปเป็นของสะสม คุณสามารถเลือกเครื่องยนต์แต่ละแบบให้เป็นสีแดงหรือสีน้ำเงินหรือแบบไฟฟ้าหรือแบบไอน้ำก็ได้ เพื่อนของคุณถูกแยกจากกันด้วยระยะทางไกลและไม่รู้เกี่ยวกับตัวเลือกของคุณ เมื่อพัสดุมาถึง พวกเขาสามารถตรวจสอบสีของเครื่องยนต์ด้วยอุปกรณ์ที่สามารถแยกแยะระหว่างสีแดงและสีน้ำเงิน หรือตรวจสอบว่าเครื่องยนต์เป็นไฟฟ้าหรือไอน้ำโดยใช้อุปกรณ์อื่น พวกเขาเปรียบเทียบการวัดที่ทำในช่วงเวลาหนึ่งเพื่อค้นหาความสัมพันธ์เฉพาะ ในโลกประจำวันของเรา ความสัมพันธ์ดังกล่าวเป็นไปตามหลักการสองประการ นั่นคือ "ความสมจริง" และ "ความเป็นท้องถิ่น" "ความสมจริง" หมายความว่าอลิซและบ๊อบเปิดเผยเฉพาะสีหรือกลไกของเครื่องยนต์ที่คุณเลือกในอดีต และ "ตำแหน่ง" หมายความว่าการวัดของอลิซไม่สามารถเปลี่ยนสีหรือกลไกของเครื่องยนต์ของบ๊อบ (หรือในทางกลับกัน) ทฤษฎีบทของเบลล์ ซึ่งตีพิมพ์ในปี 2507 และบางคนถือว่าเป็นหนึ่งในการค้นพบที่ลึกซึ้งที่สุดในรากฐานของฟิสิกส์ แสดงให้เห็นว่าสหสัมพันธ์ในโลกควอนตัมไม่เข้ากันกับหลักการทั้งสอง นั่นคือ ปรากฏการณ์ที่เรียกว่าควอนตัมไม่อยู่ในพื้นที่

nonlocality ของควอนตัมได้รับการยืนยันในการทดลองหลายครั้ง ที่เรียกว่าการทดสอบ Bell กับอะตอม ไอออน และอิเล็กตรอน มันไม่เพียงแต่มีความหมายเชิงปรัชญาอย่างลึกซึ้ง แต่ยังสนับสนุนการใช้งานหลายอย่าง เช่น การคำนวณควอนตัมและการสื่อสารผ่านดาวเทียมควอนตัม อย่างไรก็ตาม ในการทดลองทั้งหมดนี้ อนุภาคจะอยู่นิ่งหรือเคลื่อนที่ด้วยความเร็วต่ำ (นักวิทยาศาสตร์เรียกระบอบนี้ว่า "ไม่สัมพันธ์กัน") ปัญหาที่แก้ไม่ตกประการหนึ่งในสาขานี้ ซึ่งยังคงทำให้นักฟิสิกส์ไขปริศนาอยู่ก็คือ การรักษาสภาพที่ไม่อยู่ในตำแหน่งนั้นไว้เมื่ออนุภาคเคลื่อนที่เร็วมาก หรือใกล้เคียงกับความเร็วแสง (กล่าวคือ ในระบอบสัมพัทธภาพ) หรือเมื่อพวกมันไม่เคลื่อนที่ที่ ความเร็วที่กำหนดไว้อย่างดี

สำหรับอนุภาคควอนตัมสองตัวในการทดสอบของ Bell ซึ่งเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง นักวิจัยคาดการณ์ว่าโดยหลักการแล้วความสัมพันธ์ระหว่างอนุภาคจะลดลง อย่างไรก็ตาม หากอลิซและบ๊อบปรับการวัดของพวกเขาในลักษณะที่ขึ้นอยู่กับความเร็วของอนุภาค ความสัมพันธ์ระหว่างผลการวัดของพวกมันจะยังไม่ใช่ในพื้นที่ ตอนนี้ลองนึกภาพว่าไม่เพียงแต่อนุภาคจะเคลื่อนที่เร็วมากเท่านั้น แต่ความเร็วของพวกมันก็ไม่มีกำหนด: แต่ละอนุภาคเคลื่อนที่ในลักษณะที่เรียกว่าการทับซ้อนของความเร็วที่แตกต่างกันไปพร้อม ๆ กัน เช่นเดียวกับแมวของชโรดิงเงอร์ที่น่าอับอายนั้นตายและมีชีวิตอยู่พร้อม ๆ กัน ในกรณีเช่นนี้ คำอธิบายเกี่ยวกับโลกของพวกเขายังไม่ใช่ของท้องถิ่นหรือไม่?

นักวิจัยนำโดย ?aslav Brukner จากมหาวิทยาลัยเวียนนาและสถาบันวิทยาศาสตร์แห่งออสเตรีย ได้แสดงให้เห็นว่าอลิซและบ็อบสามารถออกแบบการทดลองที่จะพิสูจน์ได้ว่าโลกนี้ไม่ใช่คนในท้องถิ่น สำหรับสิ่งนี้พวกเขาใช้หลักการพื้นฐานที่สุดประการหนึ่งของฟิสิกส์คือปรากฏการณ์ทางกายภาพไม่ได้ขึ้นอยู่กับกรอบอ้างอิงที่เราสังเกต ตัวอย่างเช่น ตามหลักการนี้ ผู้สังเกตไม่ว่าจะเคลื่อนไหวหรือไม่ก็ตาม จะเห็นว่าแอปเปิลที่ตกลงมาจากต้นไม้จะแตะพื้น นักวิจัยได้ก้าวไปอีกขั้นและขยายหลักการนี้ไปยังเฟรมอ้างอิงที่ "แนบ" กับอนุภาคควอนตัม สิ่งเหล่านี้เรียกว่า "กรอบอ้างอิงควอนตัม" ข้อมูลเชิงลึกที่สำคัญคือถ้าอลิซและบ๊อบสามารถเคลื่อนที่ด้วยกรอบอ้างอิงควอนตัมพร้อมกับอนุภาคที่เกี่ยวข้อง พวกเขาสามารถทำการทดสอบ Bell ตามปกติได้ เนื่องจากสำหรับพวกเขา อนุภาคจะหยุดนิ่ง ด้วยวิธีนี้ พวกเขาสามารถพิสูจน์ได้ว่าควอนตัมไม่อยู่ในตำแหน่งสำหรับอนุภาคควอนตัมใดๆ ไม่ว่าความเร็วจะไม่แน่นอนหรือใกล้เคียงกับความเร็วของแสงก็ตาม

Flaminia Giacomini หนึ่งในผู้เขียนการศึกษากล่าวว่า "ผลของเราพิสูจน์ให้เห็นว่าเป็นไปได้ที่จะออกแบบการทดลอง Bell สำหรับอนุภาคที่เคลื่อนที่ด้วยการทับซ้อนของควอนตัมด้วยความเร็วสูงมาก" ลูคัส สไตรเตอร์ ผู้เขียนร่วมสรุปว่า "เราได้แสดงให้เห็นแล้วว่าการไม่อยู่ในท้องถิ่นเป็นสมบัติสากลของโลกของเรา" การค้นพบนี้คาดว่าจะเปิดแอปพลิเคชั่นในเทคโนโลยีควอนตัม เช่น การสื่อสารผ่านดาวเทียมควอนตัมและการคำนวณควอนตัม โดยใช้อนุภาคสัมพัทธภาพ

สล็อตออนไลน์ 918kiss