"คลีโอพัตราเป็นวัตถุที่มีลักษณะเฉพาะในระบบสุริยะของเราอย่างแท้จริง" Franck Marchis นักดาราศาสตร์จากสถาบัน SETI ใน Mountain View ประเทศสหรัฐอเมริกาและที่ Laboratoire d"Astrophysique de Marseille ประเทศฝรั่งเศส ซึ่งเป็นผู้นำการศึกษาเกี่ยวกับดาวเคราะห์น้อยกล่าว มีดวงจันทร์และรูปร่างที่ผิดปกติ - เผยแพร่ในวันนี้ดาราศาสตร์และฟิสิกส์ดาราศาสตร์ "วิทยาศาสตร์มีความก้าวหน้าอย่างมากจากการศึกษาสิ่งผิดปกติแปลก ๆ ฉันคิดว่าคลีโอพัตราเป็นหนึ่งในนั้นและเข้าใจระบบดาวเคราะห์น้อยหลายดวงที่ซับซ้อนนี้สามารถช่วยให้เราเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับระบบสุริยะของเราได้"

คลีโอพัตราโคจรรอบดวงอาทิตย์ในแถบดาวเคราะห์น้อยระหว่างดาวอังคารกับดาวพฤหัสบดี นักดาราศาสตร์เรียกมันว่า "ดาวเคราะห์น้อยกระดูกสุนัข" นับตั้งแต่การสังเกตการณ์ด้วยเรดาร์เมื่อประมาณ 20 ปีที่แล้วเปิดเผยว่ามี 2 แฉกที่เชื่อมต่อกันด้วย "คอ" ที่หนา ในปี 2008 มาร์คิสและคณะค้นพบว่าคลีโอพัตราโคจรรอบดวงจันทร์สองดวง ชื่อว่า AlexHelios และ CleoSelene ตามชื่อลูกของราชินีอียิปต์

เพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับคลีโอพัตรา มาร์คิสและทีมของเขาใช้สแนปชอตของดาวเคราะห์น้อยที่ถ่ายในช่วงเวลาต่างๆ ระหว่างปี 2017 ถึง 2019 ด้วยเครื่องมือ Spectro-Polarimetric High-contrast Exoplanet REsearch (SPHERE) บน VLT ของ ESO ขณะที่ดาวเคราะห์น้อยกำลังหมุน พวกมันสามารถมองจากมุมต่างๆ และสร้างแบบจำลอง 3 มิติที่แม่นยำที่สุดสำหรับรูปร่างของมันจนถึงปัจจุบัน พวกเขาจำกัดรูปร่างและปริมาตรของกระดูกสุนัขของดาวเคราะห์น้อย โดยพบว่ากลีบหนึ่งมีขนาดใหญ่กว่าอีกดวง และกำหนดความยาวของดาวเคราะห์น้อยให้อยู่ที่ประมาณ 270 กิโลเมตรหรือประมาณครึ่งหนึ่งของความยาวของช่องแคบอังกฤษ

ในการศึกษาครั้งที่สองซึ่งตีพิมพ์ในAstronomy & Astrophysicsและนำโดย Miroslav Brož จาก Charles University ในปราก สาธารณรัฐเช็ก ทีมวิจัยรายงานว่าพวกเขาใช้การสังเกตการณ์ SPHERE เพื่อค้นหาวงโคจรที่ถูกต้องของดวงจันทร์สองดวงของคลีโอพัตราอย่างไร การศึกษาก่อนหน้านี้ได้ประมาณการวงโคจร แต่การสังเกตการณ์ใหม่ด้วย VLT ของ ESO แสดงให้เห็นว่าดวงจันทร์ไม่ใช่ที่ที่ข้อมูลที่เก่ากว่าคาดการณ์ไว้

“เรื่องนี้ต้องได้รับการแก้ไข” Brož กล่าว “เพราะถ้าวงโคจรของดวงจันทร์ผิด ทุกอย่างก็ผิดไปหมด รวมถึงมวลของคลีโอพัตราด้วย” ด้วยการสังเกตการณ์ใหม่และการสร้างแบบจำลองที่ซับซ้อน ทีมงานจึงสามารถอธิบายได้อย่างแม่นยำว่าแรงโน้มถ่วงของคลีโอพัตรามีอิทธิพลต่อการเคลื่อนไหวของดวงจันทร์อย่างไร และเพื่อกำหนดวงโคจรที่ซับซ้อนของ AlexHelios และ CleoSelene ซึ่งช่วยให้พวกเขาสามารถคำนวณมวลของดาวเคราะห์น้อย โดยพบว่ามันต่ำกว่าประมาณการครั้งก่อนถึง 35%

เมื่อรวมค่าประมาณใหม่สำหรับปริมาตรและมวลเข้าด้วยกัน นักดาราศาสตร์สามารถคำนวณค่าใหม่สำหรับความหนาแน่นของดาวเคราะห์น้อย ซึ่งเมื่อความหนาแน่นของเหล็กน้อยกว่าครึ่งหนึ่งกลับกลายเป็นว่าต่ำกว่าที่เคยคิดไว้ [1] ความหนาแน่นต่ำของคลีโอพัตราซึ่งเชื่อกันว่ามีองค์ประกอบที่เป็นโลหะ แสดงให้เห็นว่ามีโครงสร้างเป็นรูพรุนและอาจมากกว่า "กองเศษหินหรืออิฐ" เพียงเล็กน้อย ซึ่งหมายความว่ามีแนวโน้มว่าจะเกิดขึ้นเมื่อวัสดุสะสมใหม่หลังการกระแทกขนาดยักษ์

โครงสร้างกองเศษหินหรืออิฐของคลีโอพัตราและลักษณะการหมุนของมันยังเป็นเครื่องบ่งชี้ว่าดวงจันทร์สองดวงของมันก่อตัวขึ้นได้อย่างไร ดาวเคราะห์น้อยหมุนด้วยความเร็วเกือบวิกฤต ความเร็วที่สูงกว่าที่มันจะเริ่มสลายตัว และแม้แต่การกระแทกเล็กน้อยก็อาจยกก้อนกรวดออกจากพื้นผิวของมัน Marchis และทีมของเขาเชื่อว่าก้อนกรวดเหล่านั้นสามารถก่อตัวเป็น AlexHelios และ CleoSelene ได้ในเวลาต่อมา ซึ่งหมายความว่า Kleopatra ได้กำเนิดดวงจันทร์ของตัวเองอย่างแท้จริง

ภาพใหม่ของคลีโอพัตราและข้อมูลเชิงลึกที่มีให้นั้นเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อระบบ Adaptive Optics ขั้นสูงที่ใช้กับ VLT ของ ESO ซึ่งตั้งอยู่ในทะเลทรายอาตากามาในชิลี ออปติกแบบปรับได้ช่วยแก้ไขการบิดเบือนที่เกิดจากชั้นบรรยากาศของโลกซึ่งทำให้วัตถุดูพร่ามัว ซึ่งเป็นเอฟเฟกต์เดียวกับที่ทำให้ดาวที่มองจากโลกเป็นประกายระยิบระยับ ด้วยการแก้ไขดังกล่าว SPHERE จึงสามารถถ่ายภาพคลีโอพัตรา ซึ่งอยู่ห่างจากโลก 200 ล้านกิโลเมตรในระยะใกล้ที่สุด แม้ว่าขนาดที่ปรากฏบนท้องฟ้าจะเทียบเท่ากับขนาดลูกกอล์ฟที่อยู่ห่างออกไปประมาณ 40 กิโลเมตร

กล้องโทรทรรศน์ขนาดใหญ่มาก (ELT) ที่กำลังจะมีขึ้นของ ESO ที่มีระบบปรับเลนส์ได้ขั้นสูง เหมาะอย่างยิ่งสำหรับการถ่ายภาพดาวเคราะห์น้อยที่อยู่ห่างไกล เช่น คลีโอพัตรา "ฉันแทบรอไม่ไหวที่จะชี้ ELT ไปที่คลีโอพัตราเพื่อดูว่ามีดวงจันทร์มากกว่านี้หรือไม่และปรับแต่งวงโคจรของพวกมันเพื่อตรวจจับการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย" มาร์คิสกล่าวเสริมjokergame สล็อตออนไลน์